آمریکای لاتین به زندگی بدون استراحت عادت کرده است. گویی سرگیجه نان روزانه اوست. هیچ سالی برای منطقه وجود ندارد که با کمی آرامش در افق دیده شود. کمتر از 2021 ، که همه گیر شده و پیامدهای آن بحران های بهداشت ، رکود اقتصادی و فقر است.

با افزایش تعداد عفونت ها ، با عدم اطمینان در مورد واکسن ها و عدم پاسخ دولت ها.

اما این تنها چیزی نیست. نبض سیاست در حال ضرب و شتم است ، مثل همیشه ، در بخشی از کره زمین که عملا نمی داند ثبات چیست.

اکوادور ، پرو و ​​شیلی ، برخی از کشورهایی که بیشتر در معرض ویروس کرونا قرار دارند ، امسال با انتخابات ریاست جمهوری روبرو خواهند شد. سایه کره گرایی ، یک بحران جدی سیاسی و یک روند تاسیس در میانه روند انتخابات برخی از عناصر تقویت کننده انتخابات آنها است. همچنین در سال 2021 ، رئیس جمهور در نیکاراگوئه و هندوراس رأی می دهد.

این پنج فراخوان برای رای گیری تنها بخشی از سفر گسترده انتخاباتی است که شامل انواع آرا ((موقت ، ریاست جمهوری ، فرمانداران و شهرداران) و در 18 کشور آمریکای لاتین تا سال 2024 است.

“ابرخودروی” انتخابی

دانیل زواتو ، تحلیلگر ، آن را “ابرچرخه سواری” انتخاباتی خواند و آن را در انتخابات موکول شده سال 2020 بولیوی راه اندازی کرد.

اگرچه وی پس از تأیید مجازات هشت سال زندان به جرم فساد اداری از خدمت منصرف شد ، اما رئیس جمهور سابق رافائل کره بر صحنه صحنه اکوادور تسلط داشت ، جایی که او در 7 فوریه رای داد. در میان نامزدها مورد پسندیده ای وجود ندارد. بانکدار و تاجر گیلرمو لاسو ، رهبر محلی یاکو پرز ، اقتصاددان کره ای آندرس آراوز و آلوارو نوبوآ صادر کننده موز برای ریاست جمهوری رقابت می کنند.

“چهره کره هم به عنوان رأی دهنده اصلی برای نامزدی آندرس آراوز و هم به عنوان مقاومت در برابر آن سازمانهای سیاسی که تهدید بازگشت به کره گرایی را درخواست می کنند ، عمل می کند. اگر به دور دوم صعود کنیم ، رقم کره می تواند عنصر متحد مخالفت در برابر آراوز باشد. “” پائولینا رکالده ، مدیر شرکت مشاوره Perfiles de Opinion گفت. اوج.

پرو در 11 آوریل با رکورد 22 نامزد ریاست جمهوری ، که تاکنون تقسیم بندی مشخصه کشور را نشان می دهد ، به پای صندوق های رای رفت. دروازه بان سابق جورج فورسایت ، محافظه کار 38 ساله با کسب 17 درصد آرا در رأس نظرسنجی ها قرار دارد. نامزدهای دیگر در سناریوی غیرقابل پیش بینی به دو رقمی نمی رسند: از هر چهار پرو یک نفر نمی داند به چه کسی رای دهد یا می گوید از کسی حمایت نمی کند.

“این یک کارزار بسیار خسته کننده است. پرونده لاوا ژاتو بسیاری از طبقه سیاسی را نابود کرد و نامزدهای جذاب زیادی را برای ما به همراه داشت. گواه این موضوع این است که برای اولین بار در تاریخ ، هیچ نامزدی به 20٪ قصد رأی دادن نمی رسد. می گویم سیر پیشنهاد سیاسی وجود دارد. تاکنون ، این کمپین تأثیر قابل توجهی بر قوه مجریه نداشته است. مشکل اصلی آن مدیریت بیماری همه گیر است که یک بار دیگر از کنترل خارج شده است. وی گفت: “ما بدون آمادگی خیلی بهتر از دفعه اول وارد موج دوم شدیم.” صدا از لیما ، ماریا الخاندرا کامپوس ، دانشمند علوم سیاسی.

شیلی برنامه شلوغی دارد. در 11 آوریل ، آنها برای تعیین 155 عضو مسئول نوشتن قانون اساسی جدید به پای صندوق های رای خواهند رفت. همچنین در این روز ، بخشداران ، شهرداران و مشاوران از سراسر کشور انتخاب می شوند. انتخابات مقدماتی در 4 جولای و انتخابات ریاست جمهوری و قانونگذاری در 21 نوامبر برگزار می شود. کمتر از این

همه اینها در چارچوب نارضایتی عمیق اجتماعی است که به اعتراضات اکتبر 2019 منتهی شد ، که منجر به همه پرسی شد. “در انتخابات شیلی ، آینده یک مدل توسعه جدید در معرض خطر است. این مسئله انتخاب پیشرفت قاطع به سمت یک کشور رفاهی قرن بیست و یکم با اصلاحات اجتماعی ساختاری و حاکمیت است. “

“روند ریاست جمهوری به شدت با روند قانون اساسی آمیخته است. پیروزی قریب به اتفاق “تأیید” همه پرسی توهم حق سیل ارتجاعی را قادر به تقویت سخت ترین بخش ها ، از جمله راست افراطی ، که در ائتلاف حاکم نیست و یک نامزد ریاست جمهوری دارد ، از بین برد. اما همچنین خلا leadership رهبری را نشان داد. هیچ کس نمی تواند در مورد آن 80٪ موافق همه پرسی صحبت کند. این تا حدی توضیح می دهد که چگونه انتخابات ریاست جمهوری بدون نامزدی با برتری آشکار یا طاقت فرسا و با لیستی از نامزدها که هفته به هفته متفاوت است ، درک می شود ، “این نوآم تیتلمن ، رئیس سابق فدراسیون دانشجویان در دانشگاه کاتولیک گفت شیلی.

زمینه نامطلوب

حداقل این اولین انتخابات در شرایط بسیار نامطلوبی در منطقه برگزار خواهد شد: 7.7٪ کاهش تولید ناخالص در سال 2020. به طور متوسط ​​45 میلیون فقیر ، نابرابری در حال رشد ، بیکاری تقریباً 10 درصدی و غیر رسمی غیرقابل غلبه.

محدودیت ها ، محدودیت ها و ترس از عفونت یکی دیگر از ملفه های این گزینه ها است که می تواند میزان مشارکت مردم را تحت تأثیر قرار دهد. Zovato ، که منطقه نشان داد توانایی برگزاری انتخابات را دارد ، گفت که این مبارزات بدون تماس فیزیکی زیاد دیده می شوند و بیشتر مجازی هستند ، که می تواند صدای کسانی را که به اینترنت دسترسی ندارند به نفع جوانان دلسرد کند. کووید.

“لازم است که ببینیم چگونه از برنامه های اجتماعی و واکسن تحت نظارت دولت ها استفاده می شود و اینکه چگونه حکومت همه گیر بر رأی دادن تأثیر می گذارد. در بعضی موارد ، می تواند طرفدار تشریفات باشد و در موارد دیگر می تواند به رای مجرمانه تبدیل شود. و این منجر به چرخه های کوتاه تر دولتی خواهد شد ، با تناوب بیشتر و یک ویژگی دیگر: ناهمگنی بیشتر ایدئولوژیک. “مدیر Idea Internacional برای آمریکای لاتین و کارائیب گفت.

ورود و عزیمت منطقه

آمریکای لاتین به نابرابری ها عادت کرده است. از موج صورتی رنگ در اواسط دهه 2000 با حضور لولا دا سیلوا ، تاباره وازکز ، هوگو چاوز ، میشل باشله ، رافائل کوره ، اوو مورالس و نستور کرچنر ، او یک دهه بعد با سباستین پینرا ، موریسیو ماکری ، دوک و جائر بولسونارو به راست برگشت.

زواتو گفت: “آنچه ادراک می شود ادغام قطب بندی و چندپارگی سیاسی است.”

در چرخه قبلی ، که از 2015 تا 2019 بود ، هیچ زن انتخاب شده ای وجود نداشت. “بعد از دیلما ، کریستینا فرناندز ، باچلت و لورا چینچیلا ، دیگر کسی نبود. جانین اگنس به طور موقت منصوب شد. با این حال ، زنان با دستور کار در مورد موضوعاتی که برای آنها بسیار مهم است ، روی صحنه رفتند. “

از نظر کارشناس ، “چرخه فوق العاده” انتخابات های متعدد تا سال 2024 دو امکان را پیش روی خود قرار می دهد: “یا” یک فرایند سیاسی جدید که در آن شهروندان به دنبال پاداش دادن به رهبران بالغ ، عملگرا و آماده با سطح ایده آل پایین و ظرفیت مناسب برای پاسخ به چالشهای بزرگ دموکراسی در منطقه “یا سناریوی دیگری که در آن ناامنی و غم و اندوه حکمرانی می کند و مردم به” رأی دادن به رهبری پوپولیستی که راه حلهای ساده و ساده ای برای مشکلات پیچیده ارائه می دهند “روی می آورند ، از همه گیری. “

پرو جورج فورسایت ، دروازه بان سابق فوتبال ، از حزب محافظه کار احیا Rest ملی ، با کسب 17٪ رأی ، نظرسنجی ها را رهبری می کند. پس از وی کیکو فوجیموری ، نامزد سابق جناح راست ریاست جمهوری ، با 8 درصد قرار دارد.

اورتگای ابدی. در نیکاراگوئه ، رهبران مخالف تهدید ، آزار و اذیت و آزار مقامات و مقامات دولتی دانیل اورتگا ، که از سال 2007 در قدرت است و به دنبال انتخاب مجدد انتخابات است (او بین سالهای 1985 تا 1990 بود) را محکوم کردند.