سقوط رسمی روابط دیپلماتیک ایالات متحده و کوبا ، که 60 سال از این یکشنبه می گذرد ، نتیجه یک دوره کوتاه فرسودگی در روابط دو جانبه است که با اقدامات اولیه دولت در انقلاب آغاز می شود و مقدمه بیش از 53 سال بدون تماس رسمی دیپلماتیک است. که جو جدید بایدن به عنوان رئیس اجرایی ایالات متحده مرحله جدیدی را بدست آورد.

در تاریخ 3 ژانویه 1961 ، واشنگتن به طور رسمی و یکجانبه اعلام کرد که در حال قطع روابط با دولت کوبا است ، اقدامی که تا 17 ژانویه 2014 ادامه داشت ، زمانی که باراک اوباما و رائول کاسترو ، دموکرات ها مجدداً روابط خود را برقرار کردند ، در اقدامی جسورانه که شامل دیدار با رئیس جمهور آمریکا بود. در جزیره در مارس 2016

آغاز تنش

هنگامی که ایالات متحده روابط خود را قطع کرد ، انقلاب برای مدت دو سال قدرت را در دست داشت ، واشنگتن و هاوانا به دلیل نزدیک شدن تدریجی کوبا با اتحاد جماهیر شوروی ، به دلیل تشویق همسایه شمالی از گروه های ضد انقلاب در این جزیره ، به دلیل اختلافات تجاری و حتی سو’s استفاده فیدل ، از یکدیگر فاصله گرفتند. کاسترو در سفر به پایتخت یک ابرقدرت دریافت کرد.

تنش ها بلافاصله پس از پیروزی انقلاب و پایان یافتن دیکتاتوری فولگنسیو باتیستا در اول ژانویه 1959 آغاز نشد. برعکس ، فیدل کاسترو در آوریل همان سال از واشنگتن دیدار کرد و به افتخار آبراهام لینکلن و توماس جفرسون روسای جمهور سابق تقدیم گل کرد.

اما کلنگ ، به معنای عدم دریافت رئیس جمهور دویت اینسنهاور ، و در عوض معاون ریچارد نیکسون ، به نظر می رسید نشانه ای از آینده چگونه است.

“برای درک این شکاف ، نباید فراموش کنیم که در دو سال گذشته چه اتفاقی افتاده است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد ایالات متحده ، دولت آیزنهاور ، به فیدل با سو viewed ظن نگاه کرده است. از 59 ژانویه ، تردیدهایی در مورد وضعیت کوبا پس از پیروزی جنبش انقلابی وجود داشت. “، وكیل ماركوس فراگا ، استاد نظریه عمومی دولت در دانشگاه هاوانا و استاد حقوق اساسی گفت.

برای فراگا ، در طی این دو سال ، “نوعی دستبند سیاسی وجود داشت ، از” من به تو می دهم “،” تو به من می دهی “تا لحظه پارگی.”

“ایالات متحده خرید شکر را متوقف کرده است و اتحاد جماهیر شوروی گفته است” من می خرم. سپس ایالات متحده فروش نفت را متوقف کرد و اتحاد جماهیر شوروی گفت “فروش”. این ورود رسمی اتحاد جماهیر شوروی در این مرحله بود “.

این تحلیلگر معتقد است كه واشنگتن “خطری را كه در تقابل با فیدل به وجود آمده است برای تأمین هسته قدرت” سوسیالیستی “در آمریكای لاتین برای اتحاد جماهیر شوروی نمی دید یا نمی خواست ، زیرا به نوعی” توانایی دولت کوبا برای غلبه بر هر اقدامی و دست کم گرفتن توانایی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی برای ورود به منطقه.

در همان زمان ، شعارهای جنگ صلیبی هر روز اوج می گرفت: کاسترو ایالات متحده را به آموزش مزدوران برای حمله آینده به این جزیره متهم می کند و انزنهاور به آژانس اطلاعات مرکزی (سیا) اجازه می دهد آموزش پناهندگان کوبا را برای حمله احتمالی آغاز کند.

ملی شدن شرکتهای اجرایی کوبا و ممنوعیت صادرات جزیره توسط دولت ایالات متحده “چیزی شبیه یک قدم قبل از محاصره” در نهایت روابط را تقویت کرد. پارگی ، تنها چند ماه بعد ، با تلاش برای حمله به Playa Girona دنبال شد.

“بسیاری تعجب می کنند که چرا آیزنهاور 17 روز قبل از تحویل قدرت رابطه خود را قطع کرد. و او مجبور بود که (جان) کندی را برای گفتگو آزاد نگه دارد. فرگا گفت ، کندی وارث این برنامه های حمله بود.

این حقوقدان آن را “چشم انداز جالبی می داند که در آن زمان دیده نمی شود ، اما هنوز هم می توان آن را مشاهده کرد: این شکاف اولین نشانه عدم اعتماد بین ایالات متحده در مسیر روابط با کوبا به روشی خاص است.” و چگونگی انجام جنگ سرد ، به طور کلی ، “زیرا جمهوری خواهان دموکرات ها را” ضعیف در برابر مسکو و مبارزه ضد کمونیستی “می دانستند.

حمله به خلیج خوک ها ، که توسط کوبا دفع شد ، اولین برنامه از مجموعه برنامه های ایجاد بی ثباتی در دولت کاسترو از جمله فرصت ترور حاکم است.

گزارش مخفی کمیته اطلاعات سنای ایالات متحده هشت تلاش برای ترور فیدل را فقط در سالهای 1960 تا 1965 تأیید کرد.

در اواسط ، بحران موشکی موسوم به “بحران موشکی” در سال 1962 رخ داد ، زمانی که یک هواپیمای شناسایی آمریکایی از نصب موشک های میان برد شوروی فیلم برداری کرد.

در این زمینه ، محدودیت های تجاری نیز افزایش یافت و اخراج کوبا از SLA در ژانویه همان سال به رسمی شدن بلوک مطلق از واشنگتن اضافه شد.

این حملات متقابل سالها به طول انجامید و تنها در سال 1977 ، با حضور جیمی کارتر دموکرات در کاخ سفید بود که دو کشور بخش منافع تجاری خود را در پایتخت خود گشودند. اما این پیشرفت کوچک با به قدرت رسیدن رونالد ریگان ، جمهوری خواه ، سقوط کرد.

بقیه داستان نزدیکتر است.

جمهوری خواهان و دموکرات ها به روابط با هاوانا روی آوردند و در 17 ژانویه 2014 ، 53 سال و 14 سال بعد ، اوباما و کاسترو روابط را دوباره برقرار کردند و سفارتخانه های خود را بازگشایی کردند.

دونالد ترامپ ، رئیس جمهوری کنونی در حال خروج ، ابتکار عمل را سرنگون کرد و حتی اتحادیه را تقویت کرد ، اگرچه پیروزی در انتخابات و مراسم تحلیف جو بایدن دموکرات چشم اندازهای جدیدی را ایجاد می کند. “جمهوری خواهان می خواهند دولت را نابود کنند ، سیستم اقتصادی را غرق کنند ، هرج و مرج ایجاد کنند. دستور کار دموکراتها متفاوت است: آنها می خواهند روابط تجاری خود را از سر بگیرند ، با این ایده که بازار کوبا را با ارزشهای کارآفرینی و سرمایه داری غرق کنند ، زیرا آنها معتقدند که این امر منجر به تجزیه داخلی پارادایم های کمونیسم خواهد شد.

این استاد گفت که “با نگاه به آینده ، چشم اندازهای بایدن خوب است ، زیرا باید جایی برای از سرگیری مکالمات و تسهیل حملات مستقیم وجود داشته باشد.”

“اما این یک چالش برای کوبا نیز خواهد بود ، زیرا تقابلی که 60 سال زندگی کرده است ، با تفاوت های ظریف ، همیشه با همان خط مشابه بوده است. سپس عادی سازی روابط یک چالش است ، زیرا شامل ادامه درک این نکته است که سرمایه داری یک خطر است ، اما راه های مخالفت با آن باید متفاوت باشد. در اینجا برای حاکمان آسان نخواهد بود. دستور کار دموکراتیک توپ را به اینجا پرتاب می کند. “